tone-deaf แปลว่า
- adj. ซึ่งแยกแยะเสียงสูงต่ำของดนตรีไม่ได้
- be deaf: v. หูหนวก [hū nūak]
- deaf: 1) n. คนหูหนวก (พหูพจน์)2) adj. หูหนวก ที่เกี่ยวข้อง: ซึ่งไม่ได้ยิน, ไม่ยอมฟัง, ไม่เชื่อฟัง ชื่อพ้อง: obstinate, stubborn, unhearing
- tone: 1) n. คุณภาพของเสียง ชื่อพ้อง: nature, trend, temper2) n. น้ำเสียง ที่เกี่ยวข้อง: ลักษณะน้ำเสียง ชื่อพ้อง: expression, condition3) n. ลักษณะทั่วๆไป4) n. เสียงที่เกิดจากเครื่องยนต์กลไก5) n. เ
ประโยค
You know, I'm tone-deaf.
Come on. You are the one coaching those tone-deaf acne factories. You're gonna need it.
My tone-deaf sidekick Justin here will be collecting your information.
I believe this fairy tale who removed the battery was at least tone-deaf.
Love the tone-deaf of the girls, and I was a former idol love more romantic Comedy
