unhinged แปลว่า

[ʌn'hɪndʒd]
adj.
- เซี้ยว [sīo]
- เพ้อคลั่ง [phoē khlang]
- วิกลจริต [wi kon ja rit]

be unhinged: บ้าวิกลจริต
become unhinged: 1. n. วิปริต [wip pa rit][wi pa rit] 2. v. วิปริต [wi pa rit][wip pa rit]

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

การเลิกกับซูซี่ทำให้ผม รู้ถึงเวลาที่หลุดออกมา

My break-up with Suzy had left me with a sense that time had become unhinged.

คุณหมายถึงคนวิกลจริตที่ไม่ขึ้นกับใคร ไม่มีใครจ้าง

You mean the unhinged, unemployed maniac

เข้าใจล่ะ คุณหลุดโลกไปสุดๆแล้ว อ๊าก! พอแล้วนะ

I get it. You're completely unhinged. ♪ Electronic, medicated ♪

ผมว่าเธอจะเข้าใจว่า จิตใจผมย่ำแย่ เพราะผมคือผู้ถูกกระทำ

I think she'll understand that I was unhinged by everything that's been done to me, everything I've been through.

เพราะว่านาย... ดูเหมือนจะ วิตกจริตหน่อยๆ

because you-- you seem a little... unhinged.