การใช้ผรุสวาท คือ

• การกล่าวดูหมิ่น
  การด่าว่า
  การด่าว่าอย่างรุนแรง
  การประนามอย่างรุนแรง
  คำผรุสวาท
  ผรุสวาท

• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• กา:     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ:     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การใช้:     การใช้ประโยชน์ การดําเนินการ ประเพณี การประยุกต์ใช้ การใช้สอย วิธีใช้
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• ใช้:     ก. บังคับให้ทำ เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทำให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น
• ใช้ผรุสวาท:     กล่าวร้าย ซึ่งกล่าวประณามคนอื่น ซึ่งด่าว่า ด่าว่า
• ช:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• ผ:     พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
• ผรุส:     ผะรุสะ-, ผะรุดสะ- ว. หยาบ, หยาบคาย. ( ป. ).
• ผรุสวาท:     -, ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด น. คำหยาบ. ( ป. ).
• รุ:     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย
• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• สว:     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวา:     สะหฺวา น. ลิง. ( ข. ).
• สวาท:     สะหฺวาด น. ความรัก ความพอใจ หรือความยินดีในทางกามารมณ์ เช่น รสสวาท พายุสวาท ไฟสวาท. ( ปาก ) ก. รัก ยินดี หรือ พอใจ เป็นต้น
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
• วา:     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาท:     วาด, วาทะ- น. คำพูด, ถ้อยคำ; ลัทธิ, ความเห็น. ( ป. , ส. ).
• ท:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร

คำอื่น ๆ

1. "การใช้ประโยชน์ป่าไม้" คือ
2. "การใช้ประโยชน์อาหารสัตว์" คือ
3. "การใช้ประโยชน์ได้ของโปรตีน" คือ
4. "การใช้ปืน" คือ
5. "การใช้ปืนใหญ่ระดมยิง" คือ
6. "การใช้ผิด" คือ
7. "การใช้ผิดวัตถุประสงค์" คือ
8. "การใช้ผิดวิธี" คือ
9. "การใช้ผู้อื่นเป็นเครื่องมือ" คือ
10. "การใช้ปืน" คือ
11. "การใช้ปืนใหญ่ระดมยิง" คือ
12. "การใช้ผิด" คือ
13. "การใช้ผิดวัตถุประสงค์" คือ