กึกก้อง คือ

• ว. ดังสนั่น, ดังมาก.

• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• กึก:     ว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน; ทันที เช่น หยุดกึก; ( กลอน ) ดังก้อง เช่น กึกฟ้าหล้าหล่มธรณี. ( สมุทรโฆษ ).
• กก:     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ก ข ค ฆ สะกดว่า แม่กก หรือ มาตรากก. ๒ น. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลำต้น เช่น กกเสา. ๓ น.
• ก้อ:     ๑ ว. แสดงอาการเจ้าชู้ เช่น ไก่ก้อ. ๒ น. ชนชาวเขาพวกหนึ่ง ในตระกูลทิเบต-พม่า มีอยู่ทางแถบเหนือของไทย คล้ายพวกมูเซอ, อีก้อ ก็เรียก.
• ก้อง:     ๑ ว. ดังมากอย่างเสียงในที่จำกัดเช่นในโบสถ์, ดังไปได้ไกล เช่น เขาตะโกนก้องมาจากที่สูง. ๒ น. บรรณาการ ในคำว่า จิ้มก้อง. ( จ. ).
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อง:     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ทวารแห่งเฮล กึกก้องไปด้วยเสียงกรีดร้องของเหยื่อ

พร้อมด้วยเสียงปรบมือดังกึกก้อง ภายในห้องบรรยาย

การแสดงของลี ฮโยริได้รับการตรบมืออย่างกึกก้อง

บางทีถ้าเราทุกคนช่วยกันปรบมือให้ดังกึกก้อง

" อุอนทานะ " เสียงเรียกเชิญชวนลูกค้าที่ดังกึกก้องดูคึกคัก

คำอื่น ๆ

1. "กี๊" คือ
2. "กี๋" คือ
3. "กึก" คือ
4. "กึกกัก" คือ
5. "กึกกือ" คือ
6. "กึกก้องไปด้วยเสียง" คือ
7. "กึง" คือ
8. "กึงกัง" คือ
9. "กึ่ง" คือ
10. "กึกกัก" คือ
11. "กึกกือ" คือ
12. "กึกก้องไปด้วยเสียง" คือ
13. "กึง" คือ