ก่ำเคือ คือ

• (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นมะกล่ำตาหนู. (ดู มะกล่ำ).

• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• ก่ำ:     ว. สุกใส, เข้ม, จัด, (มักใช้แก่สีแดงหรือทองที่สุก).
• เค:     โพแทสเซียม ตัวเค
• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• คือ:     สัน. เท่ากับ, ได้แก่. ก. เป็น เช่น โลกคือดาวดวงหนึ่ง.
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง

คำอื่น ๆ

1. "ก่ายกอด" คือ
2. "ก่ายขา" คือ
3. "ก่ำ" คือ
4. "ก่ำต้น" คือ
5. "ก่ำบึ้ง" คือ
6. "ก่ำเบ้อ" คือ
7. "ก่ํา" คือ
8. "ก่ําบึ้ง" คือ
9. "ก้ง" คือ
10. "ก่ำต้น" คือ
11. "ก่ำบึ้ง" คือ
12. "ก่ำเบ้อ" คือ
13. "ก่ํา" คือ