กําเดาะ คือ

• กระเตาะ

• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• กํา:     จับ กุม กลุ่ม กอง ฟ่อน มัด คว้า ฉวย ยึด หยุด ฉก ฉกฉวย ยั้ง รวบรัด เกาะกุม ผูกเงื่อน
• กําเดา:     เลือดกําเดา ไข้กําเดา
• ํ:     ไม้แข็ง
• เด:     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดา:     ก. คิดคาดเอาเองโดยไม่มีหลักหรือเหตุผล.
• เดาะ:     ๑ ก. โยนสิ่งของขึ้นแล้วเอาไม้หรือมือตีรับให้กระท้อนขึ้น. ว. ร้าวจวนจะหัก เช่น ไม้คานเดาะ แขนเดาะ; เติมลงนิดหน่อยเพื่อให้คุณภาพเด่นขึ้น เช่น
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
• ดา:     ๑ น. ชื่อแมลงพวกมวน มีหลายสกุล, ชนิดที่ตัวกว้าง รูปไข่ แบน เมื่อพับปีก ปีกจะแนบไปกับสันหลัง ความยาวจากหัวถึงปลายปีก ๖.๒-๘.๒ เซนติเมตร

คำอื่น ๆ

1. "กําหนัด" คือ
2. "กําหมัด" คือ
3. "กําหราก" คือ
4. "กําเกียง" คือ
5. "กําเดา" คือ
6. "กําเนิด" คือ
7. "กําเนิดขึ้น" คือ
8. "กําเนิดจาก" คือ
9. "กําเพลิง" คือ
10. "กําเกียง" คือ
11. "กําเดา" คือ
12. "กําเนิด" คือ
13. "กําเนิดขึ้น" คือ