ของมัน คือ

• ของสิ่งนั้น
  จากสิ่งนั้น
  มาจากสาเหตุนั้น

• ข:     พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
• ขอ:     ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
• ของ:     น. สิ่งต่าง ๆ. บ. แห่ง (ใช้สำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ครอบครอง).
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อง:     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• งม:     ก. ดำน้ำลงไปคลำหาของ, คลำหาของในน้ำ; โดยปริยายหมายความว่า งุ่มง่าม, ชักช้า, เช่น มัวไปงมอยู่ที่ไหน.
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
• มัน:     ๑ น. ชื่อเรียกไม้เถาหรือไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ที่หัวใช้เป็นอาหารได้. ๒ น. เนื้อเยื่อเกี่ยวพันชนิดหนึ่งในคนและสัตว์ มีลักษณะนุ่ม ๆ
• ั:     ชั่วคราว
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

และความฟรุ้งปริ้งของมันคุ้มค่ามากที่ผมได้ทำมัน

ตอนนี้มันมีชื่อและเพลงประจำรายการของมันเองแล้ว

พวกมันกัดก็ต่อเมื่อเราไปสัมผัสบริเวณสงวนของมัน

แต่คุณควรจะปล่อยให้มันเป็นไปตามทางของมันตอนนี้

และผมสัญญาว่าคุณบางสิ่งบางอย่างที่ดีจะมาของมัน

คำอื่น ๆ

1. "ของพระ" คือ
2. "ของพวกท่าน" คือ
3. "ของพื้นเมือง" คือ
4. "ของฟรี" คือ
5. "ของฟุ่มเฟือย" คือ
6. "ของมัวเมา" คือ
7. "ของมีคม" คือ
8. "ของมีค่า" คือ
9. "ของมีค่า adj" คือ
10. "ของฟรี" คือ
11. "ของฟุ่มเฟือย" คือ
12. "ของมัวเมา" คือ
13. "ของมีคม" คือ