ครืนครั่น คือ

• คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น
  ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน.

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• ครืน:     ๑ คฺรืน ดู ครึน . ๒ คฺรืน ว. เสียงดังลั่นเช่นฟ้าร้อง. ๓ คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน.
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• นค:     นะคะ- ( แบบ ) น. ภูเขา. ( ป. , ส. ).
• นคร:     นะคอน, นะคะระ- น. เมืองใหญ่, กรุง. ( ป. , ส. ).
• ครั่น:     ๑ คฺรั่น ก. รู้สึกประหวั่นพรั่นพรึง. ๒ คฺรั่น ก. รู้สึกตึงเนื้อตึงตัว.
• ั:     ชั่วคราว

คำอื่น ๆ

1. "ครึ้มอกครึ้มใจ" คือ
2. "ครึ้มใจ" คือ
3. "ครืด" คือ
4. "ครืดคราด" คือ
5. "ครืน" คือ
6. "ครือ" คือ
7. "ครือ ๆ" คือ
8. "ครื้น" คือ
9. "ครื้นครั่น" คือ
10. "ครืดคราด" คือ
11. "ครืน" คือ
12. "ครือ" คือ
13. "ครือ ๆ" คือ