ครื้นครั่น คือ

• คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น
  ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน.

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• ครื้น:     คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน.
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• รื้น:     ( กลอน ) ก. รื่น. ว. อาการที่น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตา เช่น น้ำตารื้นขอบตา.
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• นค:     นะคะ- ( แบบ ) น. ภูเขา. ( ป. , ส. ).
• นคร:     นะคอน, นะคะระ- น. เมืองใหญ่, กรุง. ( ป. , ส. ).
• ครั่น:     ๑ คฺรั่น ก. รู้สึกประหวั่นพรั่นพรึง. ๒ คฺรั่น ก. รู้สึกตึงเนื้อตึงตัว.
• ั:     ชั่วคราว

คำอื่น ๆ

1. "ครืน" คือ
2. "ครืนครั่น" คือ
3. "ครือ" คือ
4. "ครือ ๆ" คือ
5. "ครื้น" คือ
6. "ครื้นครึก" คือ
7. "ครื้นเครง" คือ
8. "ครื้ม" คือ
9. "ครื้มฝน" คือ
10. "ครือ ๆ" คือ
11. "ครื้น" คือ
12. "ครื้นครึก" คือ
13. "ครื้นเครง" คือ