ความสามารถ คือ

• ขีดความสามารถ
  สมรรถนะ
  สมรรถภาพ
  ประสิทธิภาพ
  ศักดิ
  ศักดิ์
  ความมีประสิทธิภาพ
  ความรอบรู้
  ปรีชา
  ปัญญาสามารถ
  ความชํานาญ
  น้ํามือ
  ความชำนาญ
  ฝีมือ
  ฝีไม้ลายมือ
  ความถนัด
  ความมีทักษะ
  ความมีฝีมือ
  พละกําลัง
  ความช่ําชอง
  ความเจนจัด
  กลุ่มคนที่มีคว+모두 보이기...ามสามารถ
  ทุนทรัพย์ที่บริจาค
  บุคคลที่มีความสามารถพิเศษ
  พรสวรรค์
  ความสามารถเฉพาะ
  ทักษะ
  ความเก่งกาจ
  วิสัย
  ศักยภาพ
  ความจัดเจน
  ความชํานิชํานาญ
  ความเชี่ยวชาญ
  สติปัญญา
  อํานาจ
  ความเก่ง
  ระดับความสามารถ
  น้ํายา
  ความรู้
  ความเข้าใจ
  ภูมิ

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• ความ:     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
• วา:     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม:     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• สา:     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาม:     สามะ-, สามมะ- น. บทสรรเสริญ; การสรรเสริญ. ( ส. ). ๑ น. จำนวนสองบวกหนึ่ง; ชื่อเดือนจันทรคติ เรียกว่า เดือน ๓ ตกในราวเดือนกุมภาพันธ์.
• สามารถ:     สามาด เป็นคำช่วยกริยาบอกว่ามีคุณสมบัติที่จะทำได้ เช่น เขาสามารถเดินได้ชั่วโมงละ ๕ กิโลเมตร เพื่อนฉันสามารถขี่จักรยานไต่ลวดได้. ว.
• มา:     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาร:     มาน, มาระ-, มานระ- น. เทวดาจำพวกหนึ่ง มีใจบาปหยาบช้าคอยกีดกันไม่ให้ทำบุญ; ยักษ์; ผู้ฆ่า, ผู้ทำลาย, ในพระพุทธศาสนาหมายถึงผู้กีดกันบุญกุศล มี ๕
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• รถ:     รด, ระถะ- น. ยานที่มีล้อสำหรับเคลื่อนไป เช่น รถม้า รถยนต์ รถไฟ; ( กฎ ) ยานพาหนะทุกชนิดที่ใช้ในการขนส่งทางบกซึ่งเดินด้วยกำลังเครื่องยนต์
• ถ:     พยัญชนะตัวที่ ๒๒ นับเป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น รถ ปรารถนา.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

แต่เพราะเขายังไม่ตระหนักถึงความสามารถของตัวเอง

ฉันหมายถึง ทุกคนในโต้ะนี้ มีแต่คนดี มีความสามารถ

ชื่อของเธอคือ ซากุระ เธอมีความสามารถ ฉันอิจฉาจัง

หม่อมฉันจะปกป้ององค์รัชทายาทอย่างต็มความสามารถ

เขาเป็นสายลับมากความสามารถที่เธอกำลังค้นหาอยู่

คำอื่น ๆ

1. "ความสามหาว" คือ
2. "ความสามัคคี" คือ
3. "ความสามัคคีปรองดอง" คือ
4. "ความสามัญ" คือ
5. "ความสามาถในการทำให้เกิดโรค" คือ
6. "ความสามารถของการสืบพันธุ์" คือ
7. "ความสามารถของการเป็นบัฟเฟอร์" คือ
8. "ความสามารถของการเป็นแม่" คือ
9. "ความสามารถควบคุมการแสดงออกได้ดี" คือ
10. "ความสามัญ" คือ
11. "ความสามาถในการทำให้เกิดโรค" คือ
12. "ความสามารถของการสืบพันธุ์" คือ
13. "ความสามารถของการเป็นบัฟเฟอร์" คือ