คําหลัก คือ

• คําสําคัญที่นําหน้าข้อความ

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• คํา:     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• ํ:     ไม้แข็ง
• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• หลัก:     ๑ น. เสาที่ปักไว้, ที่ผูก, ที่มั่น, เช่น เอาเรือไปผูกไว้กับหลัก; เครื่องหมาย เช่น หลักเขต; เครื่องยึดเหนี่ยว เช่น มีธรรมะเป็นหลักในการดำรงชีวิต,
• ล:     พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
• ลัก:     ก. เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย, เช่น ลักทรัพย์, แอบทำ, ลอบทำ, เช่น ลักกินขนมในห้องเรียน ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ. ว.
• ั:     ชั่วคราว
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.

คำอื่น ๆ

1. "คําหยาบ" คือ
2. "คําหยาบคาย" คือ
3. "คําหรือกลุ่มคําที่ทําหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์" คือ
4. "คําหรือวลีที่ช่วยในการจํา" คือ
5. "คําหรือหน่วยคําที่เติมท้ายคํา" คือ
6. "คําหลีกเลี่ยงความเศร้าโศก ความอึดอัดหรือลําบากใจ" คือ
7. "คําหวาน" คือ
8. "คําอธิบาย" คือ
9. "คําอธิบายความหมาย" คือ
10. "คําหรือวลีที่ช่วยในการจํา" คือ
11. "คําหรือหน่วยคําที่เติมท้ายคํา" คือ
12. "คําหลีกเลี่ยงความเศร้าโศก ความอึดอัดหรือลําบากใจ" คือ
13. "คําหวาน" คือ