คําหยาบคาย คือ

• คําหยาบ

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• คํา:     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• คําหยาบ:     การกระทําที่หยาบคาย วาจาหยาบคาย คําเหยียดหยาม คําไม่สุภาพ คําด่า คําสบถ คําหยาบคาย คําสาปแช่ง ผรุสวาท ภาษาหยาบ
• ํ:     ไม้แข็ง
• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• หย:     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยาบ:     ว. ไม่ละเอียด เช่น ทรายหยาบ แป้งหยาบ; ไม่สุภาพ เช่น กิริยาหยาบ พูดหยาบ, ไม่เรียบร้อย เช่น เก็บข้าวของสุมไว้หยาบ ๆ, สาก ๆ เช่น ฝ่ามือฝ่าเท้าหยาบ.
• หยาบคาย:     ว. ไม่สุภาพ เช่น พูดจาหยาบคาย กิริยาหยาบคาย.
• ย:     พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
• ยา:     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• ยาบ:     ๑ น. เส้นปอ, เปลือกของต้นไม้บางชนิดที่มีปอหรือเส้นใย ใช้ปูรองขากูบกันไม่ให้กัดหนังช้างเป็นต้น. ๒ ว. อาการที่โบกหรือกระพือขึ้นลงช้า ๆ,
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
• คา:     ๑ น. เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้. ๒ ก. ค้างอยู่, ติดอยู่, เช่น ข้าวคาปาก คาถ้วยคาชาม. ว. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ เช่น ยืนคาประตู สุกคาต้น
• คาย:     ๑ ก. ปล่อยของที่ไม่ต้องการจะกลืนหรือกลืนไม่ได้ออกจากปาก เช่น คายชานอ้อย; ปล่อยออกมา เช่น คายความร้อน;

คำอื่น ๆ

1. "คําส่อเสียด" คือ
2. "คําสําคัญที่นําหน้าข้อความ" คือ
3. "คําสําคัญที่ใช้ในการถอดรหัส" คือ
4. "คําหยอกเย้า" คือ
5. "คําหยาบ" คือ
6. "คําหรือกลุ่มคําที่ทําหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์" คือ
7. "คําหรือวลีที่ช่วยในการจํา" คือ
8. "คําหรือหน่วยคําที่เติมท้ายคํา" คือ
9. "คําหลัก" คือ
10. "คําหยอกเย้า" คือ
11. "คําหยาบ" คือ
12. "คําหรือกลุ่มคําที่ทําหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์" คือ
13. "คําหรือวลีที่ช่วยในการจํา" คือ