จ้อง คือ

• ๑
  (ถิ่น-พายัพ) น. ร่ม. (อนันตวิภาค ว่า จ่อง).
  ๒
  ก. เพ่งตาดูหรือมุ่งมองดูสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น จ้องหน้า, มุ่งคอยจนกว่าจะได้ช่อง, คอยที, เช่น จ้องจับผิด จ้องจะทำร้าย จ้องจะแทง, กิริยาที่เอาปืนหรืออาวุธเล็งมุ่งตร+모두 보이기...งไปยังสิ่งใดสิ่งหนึ่ง.

• จ:     พยัญชนะตัวที่ ๘ เป็นตัวต้นวรรคที่ ๒ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กิจ วินิจฉัย ตำรวจ จอร์จ.
• จ้อ:     ว. อาการที่พูดหรือคุยเรื่อยไปไม่หยุดปาก เช่น พูดจ้อ.
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อง:     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

การจ้องมองความตายในใบหน้าและที่จะโกงได้หรือไม่

จ้องมองมันยังไงก็ไม่ได้ทำให้มันใหญ่ขึ้นหรอกน่า

เวลาที่มองดาราผู้หญิงที่จ้องแต่ต้นขาพวกเธอเหรอ

ห่างไกลจากการจ้องมองของวิกเตอเรียจากบ้านทรงโดม

กำลังจ้องมาที่ชั้น และชั้นรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง *

คำอื่น ๆ

1. "จ้อก" คือ
2. "จ้อก ๆ" คือ
3. "จ้อกวอก" คือ
4. "จ้อกแจ้ก" คือ
5. "จ้อกแจ้กจอแจ" คือ
6. "จ้องจับผิด" คือ
7. "จ้องดู" คือ
8. "จ้องตา" คือ
9. "จ้องตาถลน" คือ
10. "จ้อกแจ้ก" คือ
11. "จ้อกแจ้กจอแจ" คือ
12. "จ้องจับผิด" คือ
13. "จ้องดู" คือ