ซึ่งแผ่ออกได้ คือ

• ซึ่งยืดหยุ่น

• ซ:     พยัญชนะตัวที่ ๑๑ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น กอซ.
• ซึ่ง:     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ซึ่งแผ่ออก:     ซึ่งขยายออกได้ ซึ่งขยายออก
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• แผ่:     ก. คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิมหรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แผ่อาณาเขต แผ่หาง; ให้ เช่น แผ่ส่วนบุญ.
• แผ่ออก:     v. คลี่กระจายออกไปจากจุดนั้น , ชื่อพ้อง: แผ่ขยาย, แบออก, คลี่ออก, กางออก ตัวอย่างการใช้:
• แผ่ออกได้:     ขยายได้ ยืดหยุ่นได้ ยืดได้
• ผ:     พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• ออ:     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออก:     ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
• อก:     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• ได:     น. มือ. ( ข. ).
• ได้:     ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้ายคำกริยา มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

คำอื่น ๆ

1. "ซึ่งแผ่ขยายไปทั่ว" คือ
2. "ซึ่งแผ่ซ่าน" คือ
3. "ซึ่งแผ่รังสี" คือ
4. "ซึ่งแผ่ออก" คือ
5. "ซึ่งแผ่ออกด้านข้างเท่ากัน" คือ
6. "ซึ่งแผ่ออกได้ง่าย" คือ
7. "ซึ่งแผ่ไปทั่ว" คือ
8. "ซึ่งแฝงเร้น" คือ
9. "ซึ่งแพร่กระจาย" คือ
10. "ซึ่งแผ่ออก" คือ
11. "ซึ่งแผ่ออกด้านข้างเท่ากัน" คือ
12. "ซึ่งแผ่ออกได้ง่าย" คือ
13. "ซึ่งแผ่ไปทั่ว" คือ