ติณ- คือ

• ติน, ตินะ-, ตินนะ-
  น. หญ้า. (ป.).

• ต:     พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
• ติ:     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ติณ:     ติน, ตินะ-, ตินนะ- น. หญ้า. ( ป. ).
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• ณ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๙ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น คุณ บัณฑิต. ๒ นะ บ. ใน, ที่,

คำอื่น ๆ

1. "ติงสติม" คือ
2. "ติงสติม-" คือ
3. "ติฉินนินทา" คือ
4. "ติชม" คือ
5. "ติณ" คือ
6. "ติณชาติ" คือ
7. "ติด" คือ
8. "ติด ๆ" คือ
9. "ติด ๆ กัน" คือ
10. "ติชม" คือ
11. "ติณ" คือ
12. "ติณชาติ" คือ
13. "ติด" คือ