ติงสติม- คือ
ติงสะติมะ-
(แบบ) ว. ที่ ๓๐ เช่น ติงสติมสุรทิน. (ป.).
- ต: พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
- ติ: ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
- ติง: ๑ ก. ทักไว้, ท้วงไว้. ๒ ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. ขยับเขยื้อน, ไหว.
- ติงส: ติงสะ- ( แบบ ) ว. สามสิบ, โดยมากใช้ว่า ดึงส์. ( ป. ตึส, ตึสติ).
- ติงสติ: ติงสะ- ( แบบ ) ว. สามสิบ, โดยมากใช้ว่า ดึงส์. ( ป. ตึส, ตึสติ).
- ติงสติม: ติงสะติมะ- ( แบบ ) ว. ที่ ๓๐ เช่น ติงสติมสุรทิน. ( ป. ).
- ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
- ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
- สต: สะตะ- น. ร้อย (๑๐๐). ( ป. ; ส. ศต).
- สติ: สะติ น. ความรู้สึก, ความรู้สึกตัว, เช่น ได้สติ ฟื้นคืนสติ สิ้นสติ, ความรู้สึกผิดชอบ เช่น มีสติ ไร้สติ, ความระลึกได้ เช่น ตั้งสติ กำหนดสติ. ( ป.
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
