ปึ่ง คือ

• ๑
  ว. ทำท่าไว้ยศไม่อยากพูดจาด้วย; ทำทีเฉยแสดงอาการคล้ายกับโกรธ, ปึ่งชา ก็ว่า.
  ๒
  ดู บึ่ง ๑.

• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• ป.ป.ง.:    สํานักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ทำให้ชายที่หมดสมรรถภาพกลับมา ปึ่งปั๋งอีกครั้งได้

ฉันรู้สึกได้ถึงความปั้นปึ่งที่เริ่มละลายของคุณแล้วล่ะ

นึกว่าผมชอบทำท่าปั้นปึ่งอยู่เหรอ ฮ็องกี้

ดูปั้นปึ่งเกินไปไม่ดี เอาแบบนี้ดีกว่า

เป็นอะไรไป ปั้นปึ่งไม่พูดไม่จาใส่เหรอ

คำอื่น ๆ

1. "ปึก" คือ
2. "ปึกแผ่น" คือ
3. "ปึง" คือ
4. "ปึงปัง" คือ
5. "ปึมปื้อ" คือ
6. "ปึ่งชา" คือ
7. "ปึ้ด" คือ
8. "ปึ๋ง" คือ
9. "ปืดปึง" คือ
10. "ปึงปัง" คือ
11. "ปึมปื้อ" คือ
12. "ปึ่งชา" คือ
13. "ปึ้ด" คือ