ผกผงก คือ
สัทอักษรสากล: [phok pha ngok]การออกเสียง: "ผกผงก" อังกฤษ
- ก. ผงกหัวขึ้นเหลียวดู.
- ผ: พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
- ผก: ก. หกกลับ, ปก; ( ถิ่น-พายัพ ) แอบ, ซ่อน, ดัก.
- ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
- ผง: น. สิ่งละเอียด เช่น ตำแป้งจนเป็นผง; เศษหยากเยื่อ มักเรียกว่า ขี้ผง หรือ เศษผง. ว. ที่ละเอียด เช่น นมผง แป้งผง.
- ผงก: ผะหฺงก ก. ยกหัวขึ้นน้อย ๆ, ก้มหัวลงแล้วเงยขึ้นโดยเร็วแสดงอาการยอมรับหรือเห็นด้วย.
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
- งก: ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
