ผงอบ คือ

• ผะหฺงอบ
  ว. อ่อนเพลียมาก, จวนจะสิ้นใจ.

• ผ:     พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
• ผง:     น. สิ่งละเอียด เช่น ตำแป้งจนเป็นผง; เศษหยากเยื่อ มักเรียกว่า ขี้ผง หรือ เศษผง. ว. ที่ละเอียด เช่น นมผง แป้งผง.
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• งอ:     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอบ:     น. เครื่องสวมหัวสำหรับกันแดดและฝน สานด้วยตอกไม้ไผ่ กรุด้านนอกด้วยใบลาน รูปคล้ายกระจาดคว่ำ มีรังสำหรับสวม.
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อบ:     ก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอน้ำหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้;
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ประโยค

โรยผงอบเชยพอหอมปากหอมคอ

ผสมแป้งเกลือและผงอบกันแล้วเพิ่มเนยเทียม ผสมให้เข้ากันจนแป้งละลายได้รับสม่ำเสมอ

คำอื่น ๆ

1. "ผงละเอียดอ่อน" คือ
2. "ผงสีขาวจำพวก zno" คือ
3. "ผงสีฟัน" คือ
4. "ผงสีแดงที่ใช้ขัดโลหะ" คือ
5. "ผงอน" คือ
6. "ผงะ" คือ
7. "ผงะหงาย" คือ
8. "ผงาด" คือ
9. "ผงเข้าตาตัวเอง" คือ
10. "ผงสีแดงที่ใช้ขัดโลหะ" คือ
11. "ผงอน" คือ
12. "ผงะ" คือ
13. "ผงะหงาย" คือ