พำพวก คือ

• (โบ) น. พวก.

• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• พำ:     ก. ปำ, คว่ำลง, คะมำลง, ปักลง.
• พวก:     น. คน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ที่รวมกันเข้าเป็นกลุ่มเป็นหมู่ตามอาชีพหรือชนิดเป็นต้น เช่น พวกนักเรียน พวกพ่อค้า พวกกรรมกร พวกนก พวกกา พวกเครื่องมือ
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
• วก:     ก. หักเลี้ยวกลับ เช่น รถเลยที่หมายแล้ววกกลับ, ในบทกลอนใช้แผลงเป็น พก ก็มี.
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.

คำอื่น ๆ

1. "พาไล" คือ
2. "พำ" คือ
3. "พำ ๆ" คือ
4. "พำนัก" คือ
5. "พำนักอยู่อย่างถาวร" คือ
6. "พำพึม" คือ
7. "พำลา" คือ
8. "พิก" คือ
9. "พิกฟอร์ด" คือ
10. "พำนัก" คือ
11. "พำนักอยู่อย่างถาวร" คือ
12. "พำพึม" คือ
13. "พำลา" คือ