พำพึม คือ

• ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพำ ก็ว่า.

• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• พำ:     ก. ปำ, คว่ำลง, คะมำลง, ปักลง.
• พึม:     ว. เสียงบ่นเบา ๆ เช่น นักเรียนบ่นกันพึมเลย.
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

คำอื่น ๆ

1. "พำ" คือ
2. "พำ ๆ" คือ
3. "พำนัก" คือ
4. "พำนักอยู่อย่างถาวร" คือ
5. "พำพวก" คือ
6. "พำลา" คือ
7. "พิก" คือ
8. "พิกฟอร์ด" คือ
9. "พิกริกแอซิด" คือ
10. "พำนักอยู่อย่างถาวร" คือ
11. "พำพวก" คือ
12. "พำลา" คือ
13. "พิก" คือ