ภว- คือ

• พะวะ-
  น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).

• ภ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
• ภว:     พะวะ- น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. ( ป. , ส. ).
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น

คำอื่น ๆ

1. "ภฤดี" คือ
2. "ภฤตย์" คือ
3. "ภฤศ" คือ
4. "ภฤษฏ์" คือ
5. "ภว" คือ
6. "ภวกษัย" คือ
7. "ภวตัณหา" คือ
8. "ภวนะ" คือ
9. "ภวปาระ" คือ
10. "ภฤษฏ์" คือ
11. "ภว" คือ
12. "ภวกษัย" คือ
13. "ภวตัณหา" คือ