ภาษาละติน คือ
สัทอักษรสากล: [phā sā La tin]การออกเสียง: ภาษาละติน การใช้"ภาษาละติน" อังกฤษ"ภาษาละติน" จีน
- ละติน
ลาติน
ภาษาโรมันโบราณ
- ภ: พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
- ภา: น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
- ภาษ: พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
- ภาษา: น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
- ษ: พยัญชนะตัวที่ ๓๙ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤต เช่น ษมา เศรษฐี และคำว่า อังกฤษ.
- ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
- ละ: ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
- ละติน: n. ภาษาที่ใช้ในกรุงโรมและอาณาจักรโรมันโบราณ ชื่อพ้อง: ภาษาละติน, ลาติน
- ต: พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
- ติ: ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
- ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
- น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
ประโยค
คำอื่น ๆ
- "ภาษาระดับทางการ" คือ
- "ภาษาระดับพิธีการ" คือ
- "ภาษารัสเซีย" คือ
- "ภาษาราชการ" คือ
- "ภาษาราชการและเป็นภาษาที่ใช้กันมากที่สุดในประเทศอินเดีย" คือ
- "ภาษาลัตเวีย" คือ
- "ภาษาลัทเวีย" คือ
- "ภาษาลับ" คือ
- "ภาษาลามก" คือ
- "ภาษาราชการ" คือ
- "ภาษาราชการและเป็นภาษาที่ใช้กันมากที่สุดในประเทศอินเดีย" คือ
- "ภาษาลัตเวีย" คือ
- "ภาษาลัทเวีย" คือ