ม่อง คือ

สัทอักษรสากล: [møng]การออกเสียง:

ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อง: น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันจะจัดการไอ้นั่นให้ม่องเท่ง โดยไม่มีข้อยกเว้น

ถ้าโนดาเมะไม่แอบถ้ำมอง มีหวังรุ่นพี่ม่องไปแล้ว !

คุณจะป้ายยาหม่องไว้มือขวา หรือมือซ้ายของคุณดีล่ะ

หลานชายช้า อิซซี่ แค่กระดูกงูพลิกวันเดียว ม่องเท่ง

คราวก่อนที่เราเจอ เขาเกือบจะม่องเท่งอยู่แล้ว