สงัด คือ

สัทอักษรสากล: [sa ngat]การออกเสียง:

สะหฺงัด
ก. เงียบสงบ เช่น คลื่นสงัด ลมสงัด.
ว. เงียบเชียบ, สงบเงียบเพราะปราศจากเสียงรบกวน, เช่น ดึกสงัด ยามสงัด.

ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สง: ก. หย่งให้กระจายตัวหรือยกขึ้นให้น้ำหรือของเล็ก ๆ ร่วงลง เช่น สงข้าว สงฟาง สงถั่วงอก สงเส้นบะหมี่. ว. สุกจัด, แก่จัด, (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
งัด: ก. ทำให้เผยอหรือเคลื่อนที่โดยใช้วัตถุยาวคัด เช่น งัดตะปู งัดซุง; นำออกมาจากที่เก็บ เช่น งัดเอาเครื่องลายครามมาอวด,
ั: ชั่วคราว
ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ดึกสงัดในคืนนั้น ทหารของคิม จอง โซ มาล้อมบ้านเรา

ในค่ำคืนที่เงียบสงัด เเกก็เตร็ดเตร่อยู่ที่นี่

คุณจะทำอะไร ถ้าคุณอยู่ในที่ๆเงียบสงัดไร้ซึ่งผู้คน

ในขณะที่ปาร์ตี้ดำเนินไป มันก็เงียบสงัด มืดมิด

ห้องถูกล้อมรอบด้วยธรรมชาติกว้างใหญ่ที่เงียบสงัด