สมะ คือ

ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สม: ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
มะ: ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

หอยนางรมมีไว้กินกับแครกเกอร์และซอสมะเขือเทศน่ะ

เขาเรียกสนามบินว่า หมิน เรียกซอสมะเขือเทศว่า เมศ

หอยนางรมต้องกินคู่กับ ขนมปังกรอบและซอสมะเขือเทศ

เขาเป็นไวรัสมะเร็งร้ายตัวจริง ในชั้นเรียนของเรา

พิซซ่ามีชีส ซอสมะเขือเทส ของโปรดพวกเจ้าทั้งนั้น