สระ คือ

สัทอักษรสากล: [sa]การออกเสียง:

ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สร: สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ระ: ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ก็คุณบอกให้ฉันมาสระสางเรื่องที่ให้เขียนแทนนั่น

ใช้ความดื้อรั้นนั้นเอาเขาออกจากบ้าสระน้ำของฉัน

ไม่งั้นเจ้าก็ไม่ได้อยู่อย่างอิสระตราบทุกวันนี้

ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่สระน้ำที่มีนักเต้นครบเครื่อง

ซุกกี๊เกลียดความรู้สึกที่เหมือนเธอไม่เป็นอิสระ