สวด คือ

สัทอักษรสากล: [sūat]การออกเสียง:

ก. ว่าเป็นทำนองอย่างพระสวดมนต์ เช่น สวดสังคหะ สวดพระอภิธรรม; (ปาก) นินทาว่าร้าย, ดุด่า, ว่ากล่าว, เช่น ถูกแม่สวด.

ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สว: สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

และสวดมนต์เพื่อให้เราคลอดลูกอย่างปลอดภัยทุกวัน

" สวดภาวนาครับ แล้วฉันจะหวังได้อะไรเป็นการตอบแทน "

แม้ว่าข้าจะสวดให้เจ้าทุกวัน จะมีประโยชน์อะไรกัน

ข้าได้สวดมนต์ภาวนาส่งวิญญาณให้ คนตายพวกนั้นแล้ว

ฉันจะกลับมาหลังสวดเคารพศพ คิดว่าประมาณครึ่งชม.นะ