สวย คือ

สัทอักษรสากล: [sūay] [suay]การออกเสียง:

ว. งามน่าพึงพอใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาม เป็น สวยงาม, ในบทกลอนใช้ว่า ส้วย ก็มี; ไม่เปียก (ใช้แก่ข้าวสุก) เช่น หุงข้าวสวยดี ไม่ดิบ ไม่แฉะ.

ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สว: สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

นายน้อยกับท่านบัณฑิตหน้าสวยมีอดีตร่วมกันมากมาย

ชั้นไม่เข้าใจเลยไหนคุณบอกว่างานกำลังไปได้สวยไง

อู้ว อู้ว ใช่ คุณก็เตรียมตัวตกใจได้เลยนะคุณคนสวย

ถ้าคุณต้องการที่จะเก็บความสวยงามของชีวิตคุณไว้

ทำไมผู้หญิงสวยอย่างคุณถึงได้ขับรถอันตรายแบบนี้