สะ คือ

สัทอักษรสากล: [sa]การออกเสียง:

ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
ภิสะ: น. เหง้า, เหง้าบัว. (ป.; ส. พิส).
มุสะ: น. มุ้ง. (ช.).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เขาก็ดูสุภาพมากๆ อัธยาศัยดี วางตัวดี แล้วก็สะอาด

ในการทำความสะอาดคราบสกปรกจากอ่างอาบน้ำบัญชาการ

ที่เกิดขึ้นมาจากความสะเพร่าของนโยบายต่างประเทศ

และผมก็เชื่อว่าผมได้ให้ชีวิตที่สะดวกสบายกับเธอ

เพราะฉะนั้นนอกจากพวกที่ต้องทำความสะอาดหิมะแล้ว