หญิบ คือ

• หฺยิบ
  ว. ญิบ, สอง, เช่น ถ้วนหญิบหมื่นเป็นบริพาร. (ม. คำหลวง ทศพร).

• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• ญ:     พยัญชนะตัวที่ ๑๓ นับเป็นพวกอักษรต่ำ และเป็นตัวที่สุดของวรรคที่ ๒ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ปัญญา สัญชาติ ผจญ
• ญิบ:     ( ถิ่น-พายัพ ) ว. สอง เช่น ญิบพัน ว่า สองพัน, หญิบ ก็ใช้.
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

คำอื่น ๆ

1. "หญิงโสมม" คือ
2. "หญิงโสเภณี" คือ
3. "หญิงโสเภณีทั้งหลาย" คือ
4. "หญิงไร้ค่า" คือ
5. "หญิงไร้เสน่ห์" คือ
6. "หญ้า" คือ
7. "หญ้ากก" คือ
8. "หญ้ากระจาม" คือ
9. "หญ้ากระด้างจําพวกหนึ่ง บางชนิดใช้เป็นอาหารสําหรับสัตว์" คือ
10. "หญิงไร้ค่า" คือ
11. "หญิงไร้เสน่ห์" คือ
12. "หญ้า" คือ
13. "หญ้ากก" คือ