หญ้า คือ

• ๑
  น. ชื่อเรียกไม้ล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Gramineae เช่น หญ้าคา (Imperata cylindrica Beauv.) หญ้าตีนกา (Eleusine indica Gaertn.) หญ้าแพรก (Cynodon dactylon Pers.); ใช้อนุโลมเรียกพรรณไม้บางชนิดที่มิได้อยู่ในวงศ์ Grami+모두 보이기...neae เช่น หญ้าเกล็ดหอย หญ้างวงช้าง.
  ๒
  (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ปลาขี้ยอก. (ดู ขี้ยอก).

• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• ญ:     พยัญชนะตัวที่ ๑๓ นับเป็นพวกอักษรต่ำ และเป็นตัวที่สุดของวรรคที่ ๒ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ปัญญา สัญชาติ ผจญ
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

สู้ท่ามกลางวงล้อมศัตรูเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น

เขาบอกเจ้าว่าไม่ให้มองผ่านพงหญ้าเพื่อดูท้องฟ้า

เส้นตายที่ต้องถอนหญ้าให้เสร็จคือพรุ่งนี้แล้วนะ

ทุ่งหญ้าใกล้ ๆ บริเวณนั้น แห้งเพราะแห้งแล้งมานาน

มีคนโทรแจ้งว่าคุณสุภาพบรุษได้ปัสสาวะลงสนามหญ้า

คำอื่น ๆ

1. "หญิงโสเภณี" คือ
2. "หญิงโสเภณีทั้งหลาย" คือ
3. "หญิงไร้ค่า" คือ
4. "หญิงไร้เสน่ห์" คือ
5. "หญิบ" คือ
6. "หญ้ากก" คือ
7. "หญ้ากระจาม" คือ
8. "หญ้ากระด้างจําพวกหนึ่ง บางชนิดใช้เป็นอาหารสําหรับสัตว์" คือ
9. "หญ้ากินี" คือ
10. "หญิงไร้เสน่ห์" คือ
11. "หญิบ" คือ
12. "หญ้ากก" คือ
13. "หญ้ากระจาม" คือ