อ่า คือ

สัทอักษรสากล: [ā]การออกเสียง:

อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อ่ํา: เวลาค่ํามัวมืด
อ้า: ๑ก. เปิด, แยกออก, แบะออก, เช่น ปากอ้า; ทำให้เปิด, ทำให้แยกออก, ทำให้แบะออก, เช่น อ้าปาก.๒ว. คำออกเสียงขึ้นต้นประโยคในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึงหรือพรรณนาวิงวอนอย่างเดียวกับคำ โอ้ หรือ โอ้ว่า.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ในการทำความสะอาดคราบสกปรกจากอ่างอาบน้ำบัญชาการ

ที่ผมไม่ได้อ่านมันเพราะผมต้องการให้คุณบอกผมเอง

ตรงจุดที่ฉันทำเครื่องหมายไว้คือส่วนที่ต้องอ่าน

ไบรอัน เธออ่านหนังสือเล่มใหม่ ของรัช ลิมบอก์เหรอ

นายสามารถใช้เวลาให้ดีกว่านี้ด้วยการอ่านหนังสือ