อ่า คือ

• ก. ประดับ, ตกแต่ง.

• อ่ํา    เวลาค่ํา มัว มืด
• อ้า    ๑ ก. เปิด, แยกออก, แบะออก, เช่น ปากอ้า; ทำให้เปิด, ทำให้แยกออก, ทำให้แบะออก, เช่น อ้าปาก. ๒ ว. คำออกเสียงขึ้นต้นประโยคในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึงหรือพรรณนาวิงวอนอย่างเดียวกับคำ โอ้ หรือ โอ้ว่า.
• อ๋า    น. วิธีแทงโปวิธีหนึ่ง โดยแทง อา เหม็ง ซั้ว กางปีก ๓ ประตู โปออกประตูใดใน ๓ ประตูนั้น เจ้ามือใช้ ๑ ต่อ ถ้าออกประตูอื่น เจ้ามือกินหมดทั้ง ๓ ประตู.
• อํา    ปกปิด ปิดบัง
• อัญชันป่า    ดู หนอนตายหยาก (๒).
• อัดเข้า    ยัด ดันเข้า
• อันที่ห้า    ลําดับที่ห้า
• อันว่า    ว. ใช้เป็นคำนำหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความต่าง ๆ เช่น อันว่าทรัพย์นั้น โดยนิตินัยได้แก่วัตถุมีรูปร่าง. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๘ ฉบับเก่า), ใช้ว่า อัน ก็มี เช่น อันอายุความนั
• อิลาม่า    ลูกอิลาม่า
• อิ่มหนํา    อิ่ม อิ่มหนําสําราญ อิ่มหมีพีมัน
• อีก๋า    ดู หมอช้างเหยียบ.
• อีล้ํา    กวัก นกคุ่ม อีโก้ง ไก่นา
• อีเป้า    น. ชื่อว่าวชนิดหนึ่งมีหางยาว คู่กับ ว่าวจุฬา, ปักเป้า ก็เรียก.
• อื้อซ่า    (ปาก) ว. มากมาย เช่น รับทรัพย์อื้อซ่า.
• อุยหน่า    (กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก.

• ในการทำความสะอาดคราบสกปรกจากอ่างอาบน้ำบัญชาการ
• ที่ผมไม่ได้อ่านมันเพราะผมต้องการให้คุณบอกผมเอง
• ตรงจุดที่ฉันทำเครื่องหมายไว้คือส่วนที่ต้องอ่าน
• ไบรอัน เธออ่านหนังสือเล่มใหม่ ของรัช ลิมบอก์เหรอ
• นายสามารถใช้เวลาให้ดีกว่านี้ด้วยการอ่านหนังสือ
• อ่า รู้อะไรไหม นี่ชายหนุ่มของเรากำลังขึ้นมาแล้ว !
• ไม่ต้องห่วงไปหรอก ขนาดพวกญาติ ๆ ยังไม่อ่านกันเลย
• ก็หมายถึงคนเดียวที่จะอ่านแผนที่นี้ออกตายไปแล้ว
• แต่เพื่อนๆของลิลลี่ไม่อ่านเวปสาวชั่งเม้าท์หรอก
• เขาสามารถพูดทุกสิ่งที่เขาเคยอ่านมาให้คุณฟังได้