ฮึกโหม คือ

• ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, โหมฮึก ก็ว่า.

• ฮ:     พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรต่ำ.
• ฮึ:     อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือแปลกใจ.
• ฮึก:     ว. คะนอง, ลำพอง, ร่าเริง, คึก ก็ว่า.
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• โหม:     ๑ โหมะ- น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ; การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. ( ป. , ส. ). ๒ โหมฺ ก. ระดม เช่น โหมกำลัง
• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

คำอื่น ๆ

1. "ฮึกหาญ" คือ
2. "ฮึกห้าว" คือ
3. "ฮึกฮัก" คือ
4. "ฮึกเหิม" คือ
5. "ฮึกเฮิม" คือ
6. "ฮึด" คือ
7. "ฮึดฮัด" คือ
8. "ฮึย" คือ
9. "ฮึย ๆ" คือ
10. "ฮึกเหิม" คือ
11. "ฮึกเฮิม" คือ
12. "ฮึด" คือ
13. "ฮึดฮัด" คือ