เขย่ง คือ

สัทอักษรสากล: [kha yaeng]การออกเสียง:

เข: ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
เขย: น. ชายที่มาแต่งงานกับญาติผู้หญิง, ผัวของญาติ, เช่น ถ้าเป็นผัวของลูกสาว เรียก ลูกเขย ถ้าเป็นผัวของป้า เรียก ลุงเขย.
ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ขย: ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ดังนั้นเขาจึงได้รับการขึ้นบน เขย่งปลายเท้าของเขา

ไม่รู้ แต่ฉันจะเขย่งก้าวเดิน พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

ที่ต้องเขย่งไปทั่วโรงเรียน ทำตัวเป็นบาร์บี้ไร้สมอง

กับดักไฟจะทำให้เราต้องเดินเขย่งเก็งกอยไปตลอกเลยล่ะ

เปิดเข่าออกแบบเขย่งหนาแผ่นฟองน้ำกับซิลิโคนกันลื่น