เดื่อง คือ

เด: ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
เดื่อ: น. มะเดื่อ.
ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อง: น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มันมีกระเดื่อง แล้วก็ประเก็นบนตัวจ่ายเชื้อเพลิง

มีกระเดื่องยาวสามฟุต ห่างจากนายด้านหน้าสองนิ้ว

ผมเลยบอกว่า " มันน่าจะอยู่บน กลองกระเดื่องของเธอนะ

ประหารชีวิตทหารที่กระด้างกระเดื่องก็น่าจะได้นี่ !

นักรบนามกระเดื่องเช่นเจ้าชายโอเบอรินเป็นแน่