เถือ คือ

สัทอักษรสากล: [theūa]การออกเสียง:

ถ: พยัญชนะตัวที่ ๒๒ นับเป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น รถ ปรารถนา.
ถือ: ก. เอาไว้ในมือ, จับยึดไว้, เช่น ถือมีด ถือปืน ถือหนังสือ; ทรงไว้, ดำรงไว้; เอาไว้ในใจ เช่น ถือศีล ถือศักดินา; ยึดเอาว่า, นับเอาว่า, เช่น
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

พวกเรากำลังเผชิญกับ พวกศัตรูทีปาเถือน และโหดราย !

เมื่อฉันเห็นหน้าแกที่นี่อีกครั้งฉันจะเถือหนังแก

เพราะเจ้าเป็นคนเถือ่น ตาของเจ้าก็แยกแยะไม่ออก

สถานที่สุดท้ายที่เค้าอยู่คือ เถือกเขา ชีมีรี่ ฝ่าบาท

นันคือโลกของเราหลังจากทีถูกโจมตี จากคนเถือน !