เบ้ คือ

สัทอักษรสากล: [bē]การออกเสียง:

ว. บิด, ไม่ตรง, เช่น ทำปากเบ้; ทำหน้าแสดงอาการผิดหวัง ไม่เห็นด้วย ไม่พอใจ หรือเจ็บปวด เป็นต้น.

บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
เบ๊: ม้าสินธพอัศวอาชา

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ถอดเสื้อคลุมออกเหอะ ยิ่งใส่ยิ่งดูตัวเบ้อเร้อเลย

คุณสามารถใช้นิ้วหัวแม่มือ จิ้มเข้าไปในเบ้าตาเขา

เพื่อน ทรงผมใหม่นาย ทำให้ปากนายดูเบ้อขึ้นอีกว่ะ

ลูกก่อเรื่องใหญ่อีกแล้ว ไม่สิ เรื่องเบ้อเร่อเลย

อ้อ เธอเชื่อว่า ภรรยาของโจเบ้วางยาพิษพวกเขาทุกคน