เป๊าะ คือ
- ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักนิ้วหรือกิ่งไม้เล็ก ๆ หัก.
- เป๊า: ( ถิ่น-พายัพ ) น. ปีฉลู, เขียนเป็น เปรา ก็มี.
- ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
- เปราะ: ๑เปฺราะน. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Kaempferia galanga L. ในวงศ์ Zingiberaceae หัวและใบมีกลิ่นหอม ใช้เป็นอาหารและทำยาได้, เปราะหอม ก็เรียก.(๒) ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่ง.๒เปฺราะว. หักง่าย, แตกง่าย, เช่น
