เป๋ง คือ

สัทอักษรสากล: [pēng]การออกเสียง:

ว. ใช้ประกอบคำอื่นหมายความว่า ยิ่งกว่าปรกติ เช่น ตรงเป๋ง ตึงเป๋ง; เสียงดังเช่นนั้น.

เป๋: ว. บิดไป, เฉไป, ไถลไป, เช่น ขาเป๋ ผมเป๋, มักใช้เข้าคู่กับคำ ไป๋ ว่า เป๋ไป๋ หรือ ไป๋เป๋.
ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

วะ น่ารำคาญชิบเป๋ง ช่วงหลังเจอแต่ผู้หญิงแบบนี้

ฉันบอกพวกเขาไปว่า ให้ฉันตัด กระเป๋งลูกสุดท้ายก่อน

ในถิ่นของเรา เราจะจัดแกด้วยลูกกะเป๋งยังได้

แกชอบจริ้ง เพื่อชีวิตเนี่ย น่าเบื่อชิบเป๋ง

ถ้างั้นก็ ... ถ้าเธอเป็นผู้ชาย ฉันเสยลูกกระเป๋งเธอไปนานแล้ว