เพกา คือ

น. ชื่อไม้ต้นชนิด Oroxylum indicum (L.) Kurz ในวงศ์ Bignoniaceae ฝักแบนยาวใหญ่มาก ฝักอ่อนทำให้สุกแล้วกินได้ เมล็ดใช้ทำยาได้.

เพ: ก. พังทลาย.
พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
พก: พะกะ- ( แบบ ) น. นกยาง. ( ป. ). ๑ น. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เรียกว่า ชายพก
พกา: ( กลอน ) น. นกยาง.
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
กา: ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

พวกแกจะต้องถูกโยนลงไปโคคิวโทส ตามเจ้าเพกาซัสไปซะ

ดูท่าว่าพวกอยากจะเจอดี อย่างที่เจ้าเพกาซัสเจอสินะ

ท่านไม่ต้องห่วงทั้ง เพกาซัสกับโอเฟียสอีกแล้ว

คงเป็นเพราะ ท่านพยายามที่จะปกป้องเพกาซัสสินะ

คงเป็นแผลที่เกิดจากที่ท่าน พยายามปกป้องเพกาซัสสินะ