เยิง คือ

สัทอักษรสากล: [yoēng]การออกเสียง:

ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
ยิง: ก. ทำให้อาวุธเช่นลูกศรหรือลูกปืนแล่นออกไปโดยแรงด้วยกำลังส่ง เช่น ยิงธนู ยิงปืน.
ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

นางกำนัลของพระสนมคนหนึ่งชื่อเยิงซุน มีใบสั่งยาแบคชุล

พ่อว่าผมเบื่อเต็มที กับชีวิตยุ่งเยิงแบบนี้

เป็นเยิงใช้เตียรอยด์ในบทบาทไม่ป้อนมังกร ?

สภาพการเป็นอยู่ของนักเรียนที่ยุ่งเยิง

ก็ใช่ แต่ฟังนะ ทุกอย่างก็ยุ่งเยิงไปหมด