เลียแข้งเลียขา คือ
สัทอักษรสากล: [līa khaeng līa khā]การออกเสียง: เลียแข้งเลียขา การใช้"เลียแข้งเลียขา" อังกฤษ"เลียแข้งเลียขา" จีน
- v.
ประจบประแจงผู้เหนือกว่าด้วยฐานะเป็นต้น ไปในทางที่ถือว่าต่ำช้าเพื่อประโยชน์ของตนโดยเฉพาะ
ชื่อพ้อง: ประจบประแจง, สอพลอ
ตัวอย่างการใช้: เขาเลียแข้งเลียขาเจ้านายจนได้ขึ้นเงินเดือนก่อนใคร
- เลีย: ก. แลบลิ้นกวาดบนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เลียริมฝีปาก หมาเลียแผล แมวเลียขน;
- เลียแข้ง: ประจบ ประจบประแจง ประจ๋อประแจ๋ ปะเหลาะ ยกยอ สอพลอ เอาใจ
- ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
- ลี: ก. ไป.
- ี: สีน้ําตาลแดง ตําแหน่งประธานาธิบดี ดินเหนียวสีน้ําตาลแดงใช้ในการปั้น โจมตีทางอากาศอย่างรวดเร็วและรุนแรง
- ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
- แข: น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
- แข้: ( ถิ่น-อีสาน ) น. จระเข้ ( ดู จระเข้ ).
- แข้ง: น. ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า, หน้าแข้งก็ว่า, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์.
- ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
- ขา: ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
