เล้า คือ

สัทอักษรสากล: [lao]การออกเสียง:

ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
ล้า: ๑ ว. หย่อนแรงหรือกำลัง เช่น เดินขึ้นเขามาก ๆ เข่าล้า ยกของมากจนแขนล้า สมองล้า, ย่อหย่อน เช่น จิตใจล้า. ๒ ว.
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เอาล่ะ ทีนี้ก็เล้าโลมตัวเองเล็กๆ อย่างมีความสุข

ฉันจะไปนั่งรอที่เล้าจ์ เช็คอินให้แล้วก็กลับไปได้

แกลองจ้างฉันสักสองปอนด์สิ ฉันจะไปบุกเล้าไก่ให้ดู

คุณซนไม่เบาเลยนะ คุณเล้าส์ ใครน่ะ ใครน่ะ เรียบร้อย

แหม ในความเห็นของฉัน มันแค่เป็นการเล้าโลมเท่านั้น