เสื่อ คือ

สัทอักษรสากล: [seūa]การออกเสียง:

เส: ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สื่อ: ก. ติดต่อให้ถึงกัน เช่น สื่อความหมาย, ชักนำให้รู้จักกัน. น. ผู้หรือสิ่งที่ติดต่อให้ถึงกันหรือชักนำให้รู้จักกัน เช่น
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

และอาการเสื่อมของความทรงจำของเขามีพัฒนาการขึ้น

ทำให้อยู่ดูแลแม่ที่ความจำเสื่อมกับลูกชายไม่ได้

มันคือรายงานเกี่ยวกับความเสื่อมของกำแพงคอนกรีต

ถึงแม้ว่าฉันไม่อยากจะทำให้ผู้ชายต้องเสื่อมเสีย

ข้าน้อยทำความเสื่อมเสียแก่การฝึกซ้อมของมือปราบ