แฉ่ คือ

ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฝนตกพรำ ๆ เป็นระยะ ๆ หรือเสียงที่เอาโลหะเผาไฟร้อนจุ่มลงในน้ำ.

แฉ: ๑ น. เครื่องตีชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ สำหรับตีขัดจังหวะ เล็กกว่าฉาบ. ๒ ก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.
ฉ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง. ๒ ฉอ, ฉ้อ, ฉะ ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. ).
แฉ: ๑น. เครื่องตีชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ สำหรับตีขัดจังหวะ เล็กกว่าฉาบ.๒ก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เขายิ้มแฉ่งอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

ตอนนี้ได้ยินเสียง แฉ่ๆๆ เพียงอย่างเดียว

ฉันสามารถแฉ่เรื่องสกปรๆของพวกคุณได้

ช่าย วิ่งเล่นน่ะอะแหล่มแฉ่มที่สุด !

มิลล์ใช้ดินแฉ่แข็งในแท่งน้ำแข็ง