แสบ คือ

สัทอักษรสากล: [saēp]การออกเสียง:

ก. อาการที่รู้สึกเจ็บปวดหรือระคายเคือง เช่น แสบตา แสบตัว แสบหน้า, อาการที่รู้สึกเผ็ดร้อน เช่น แสบปาก แสบลิ้น.

แส: ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
สบ: ก. พบ, ปะ, เช่น สบโชค สบตา สบเหมาะ ฟันบนสบฟันล่าง, ถูก, ต้อง, เช่น สบใจ สบปาก สบอารมณ์. น. บริเวณที่แม่น้ำตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปมาบรรจบกัน เช่น
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

บางทียัยหมอสาวตัวแสบนั่นอาจเอามันมาจากเขาก็ได้

" ความจริงจะไม่ปล่อยพวกเธอเป็นอิสระแน่ นังตัวแสบ "

ฉันคิดว่าในที่สุดก็พบเบาะแสบางอย่างเข้าแล้วล่ะ

ถ้าคุณจำเรื่องแสบๆได้อีก โทรหาฉันได้ทุกเมื่อเลย

ความแสบสุดของโรคมะเร็ง ไม่ใช่การที่มันทำร้ายคุณ