ไม่เห็นพ้อง คือ

สัทอักษรสากล: [mai hen phøng]การออกเสียง:

ไม่เห็นพ้อง การใช้"ไม่เห็นพ้อง" อังกฤษ

ขัดแย้ง
ไม่เห็นด้วย

ไม่: ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
ไม่เห็น: v. ไม่ปรากฏชัดแก่สายตา , , ชื่อพ้อง: มองไม่เห็น ตัวอย่างการใช้: ฉันไม่เห็นสมุดบัญชีที่คุณเอามาให้เลย
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
เห: ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
เห็น: ก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.
เห็นพ้อง: รับ เห็นชอบ เห็นด้วย เห็นควร เห็นดีเห็นชอบ เห็นสมควร เห็นตาม เห็นพ้องต้องกัน อนุญาต ยินยอม ประกาศ พิสูจน์เป็นความจริง ยืนยัน รับรอง
ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
็: น่าเบื่อ
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
นพ: นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
พ้อ: ๑ ก. พูดต่อว่าด้วยความน้อยใจ, ตัดพ้อ หรือ ตัดพ้อต่อว่า ก็ใช้. ๒ ดู กะพ้อ ๒ .
พ้อง: ว. ต้องกัน, ตรงกัน, ซ้ำกัน, เช่น พ้องรูป พ้องเสียง พ้องความ เห็นพ้องด้วย ชื่อพ้องกัน.
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อง: น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

และแล้วผมก็เห็นตัวเลขบางตัว ที่ผมไม่เห็นพ้องด้วย

ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะมา ด้วยเหตุที่เราไม่เห็นพ้องกัน

ทัส ไม่เห็นพ้องด้วย สั่งให้จับเป็นเจ้ากลับไป

ผมรู้ว่าเราต่างมี เรื่องไม่เห็นพ้องต้องกัน

หม่อมฉันไม่เห็นพ้องกับฝ่าบาท อีกต่อไปแล้ว

ไม่เห็นพ้อง คือ

ประโยค

คำอื่น ๆ