喧客夺主 การใช้

ประโยค

1. 【喧客夺主】客人占了主人的地位，或外来的、次要的事物占了原有的、主要的事物的地位。
2. 《廿二史札记?宋齐书带叙法》：“遂觉一传中义庆事转少，鲍照事转多，此未免喧客夺主矣。
3. 清恽敬《答来卿书》：“若不叙北平王，于理不可，然轻叙则不称北平王，重叙则少监一边寥落，喧客夺主矣。

คำอื่น ๆ

1. "喧响" การใช้
2. "喧哗" การใช้
3. "喧啸" การใช้
4. "喧喧" การใช้
5. "喧噪" การใช้
6. "喧嚣" การใช้
7. "喧嚣一时" การใช้
8. "喧嚷" การใช้
9. "喧声" การใช้
10. "喧天" การใช้
11. "喧宾夺主" การใช้
12. "喧忿" การใช้
13. "喧愉" การใช้
14. "喧扰" การใช้
15. "喧杂" การใช้
16. "喧沸" การใช้
17. "喧湫" การใช้
18. "喧热" การใช้
19. "喧笑" การใช้